Ben Senin...

Gidiyorum yine olmadýðým yere
Bir kaç güzel söz, bir tebessümle
Kabul görmüyorum, kabullenemedim
Ben senin kalbini hiç öðrenemedim.

Sonsuza sayýyorum tüm nefeslerimi
Yaþýyorum hiç bitmeyecek gibi
Seni anlatýyorum iþte, kýrýnca kalemi
Ben senin kaleni bir türlü fethedemedim.

Bilmiyorum, uzaktasýn, uzaklar yakýn
Nefeslerim ensesinde þeytanýn;
Bütün çirkinliklerin kanatlarýný kýrdým
Yinede sana uçmayý öðrenemedim.

Belki bin sene daha lazým sýrrýna
Hiç takýlmadan gelsem; sui-zannýna
Allah adýný yazsa binkez alnýma
Sen benim olmayý kabullenemedin.

Bilmem ki herþey benim yüzümden mi?
Acaba senelerin kini bir çift sözümden mi?
Yoksa sevmediðin, yaratýlýþ özümden mi?
Ben senin arzularýna kenetlenemedim.

Git artýk git olduðun yerden
Çýkýp geldim tufandan
Kýyametten, ahiretten...
Yaratýlmýþ olmasam etten kemikten
Teninden ayrýlýðý kabullenirdim
Varsýn olmasýn güzel,
Yokluðunla demlenirdim.

Kabul edemedim inan
Kabul ettiðim beni
Eðer geleceðim dersen
Terkederim kendimi

Bir sen kalýrsýn bende
Bir sen kalýrsýn tende
Ne ortada sen kalýr
Ne ben kalýr bende.









Sosyal Medyada Paylaşın: