MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Bir Tabut ve Bir Kefen
Rabbani

Bir Tabut ve Bir Kefen


Gündüz olur aklýmla, gece olur kalbimle
Bu hayatýn can veren cümleleri dilimde
Halden hale giren bir ruh ve cismaniyet
Biraz iyi biraz kötü, ortalarda bir niyet

Kendimle hesaplaþýr, görüþür ve anlaþýr
Ben benimle kavgalý, ben benimle barýþýr
Ýnan ki her gün binlerce düþünceyle
Binlerce hayalinle, her an aklým karýþýr...

Bir ezan sesi duyar, içime su serpilir
Þu bedenim aniden secdelere devrilir
Ýnan ki kemiklerimin çýtýrtýsýný duyarým
Bir miraç âleminden aniden uyanýrým

Dünyaya iner, dünyayla haþir neþir
Aklým ve kalbimle kendime Münker Nekir
Soruyorum dilime, susmakta hikmet nedir?
Söyleniyor kalbimde: Susmakta bir zikir...

Çýldýrmamak içten deðil bu maiþet derdiyle
Kalbimde bin bir ölü maneviyat ferdiyle
Ben bir baþýna kalmýþ, kendimle mücadelem
Bu mecnun ahvalime, gülüp geçer elalem

Bazen tutar gibiyim kalbimi ellerimle
ve akýp gitmekteyim bir aþkýn sellerinde
Bazen masal, bazen hayal gibi gelse de
Deviririm ruhumu, bir hayale tek celsede

Bir deðil bin deðil, kâinat üstüme gelse de
Ýster sel ister kýyamet þu cismimi delse de
Merak ederim acep perde ardýnda ne var
Benim görebildiðim sadece þu duvarlar

Bir Musa oluverip der Kendi’ni göster
Bir Musa oluverip edebiyle vazgeçer
Bir nefis olurum ben, ben ben diye inlerim
Þeytanlarým ne derse pür dikkat dinlerim...

Bazen düþünürümde tüm hepsi imtihan
Þu harabat ehli ben, bir o kadar viran
Nice defineler var ki, aramadým ki bulayým
Sanki nefsin elinde bir nevi bir kuklayým.

Hem zenginim hem fakir, bilemedim sonu ölüm
Bilemedim sonu toprak, bilemedim kefenle düðün
Bilemedim ölüm benim sýlam, ölüm benim köyüm
Bilemedim toprak kokum, bilemedim toprak evim

Bazen gözümde cüce bazen gözümde dev
Ruhum içinde bir can, bedenimse bir ev
Ve o evi ben ateþe vermiþim alev alev
Ýçinde imaným ve insanlýðým yanýyor...
Bir yarayým ben bende, içim içimi yiyor.

Ben benden habersiz biri beni biliyor
Aç bakalým Kitabý, bak sana ne söylüyor
Sanki saðýr ve dilsiz, kelamýný dinliyor
Anlamýþ gibi durup, ne dediðini bilmiyor

Bilmiyorsun bilmiyor, bir gün öðreneceksin
Bir gün sende elbet topraða devrilecek
Mezarýn daralacak, gül kokun kokuþacak
O kadar yanacaksýn ki, topraða karýþacak.

Ýstemiyorum artýk ne olacaksa olsun
Yeter ki þu ruhum can evinden çýksýn
Ýstemem baþýmý sokacaðým bir beden
Bana yeter artýk bir tabut ve bir kefen.

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.