Dünyadaki üç canlýdan biriyiz.
Sanki her þey bizim, sanki tek sahibiyiz.
Böyle hor kullanýp yakýp yýkmayla,
Yarýnlarý bugüne esir ettik biz…
Yaþasýn haklarýn kardeþliði dedik.
Kardeþ kardeþin hakkýný yedik.
Zor günde kalanlara gülüp de geçtik,
Adaleti unutup, zalimleþtik biz..
Hani; yaþ kesene, baþ keser derdik?
Bir aðaç ekmeden binlerce kestik..
Yerlerinde taþ duvarlar yükselttik,
Doða sarayýndan uzaklaþtýk biz..
Komþusu aç iken tok yatýlmazdý.
Elde var olanlar, kimseden saklanmazdý.
Mahalleden olana yan gözle bakýlmazdý.
Þimdi kim kiminle, anlamadýk biz
Ýki kardeþ düþman olup, karþý çýktýlar.
Ayný cephede birbirine kurþun sýktýlar.
Evlere þivan koyup, yürek yaktýlar
Oyunlara gelip, kandýrýldýk biz..
Ülkeden bir karýþ yer satýlmazdý!
Sýnýrlar korunur, boþ býrakýlmazdý!
Cumhuriyetle, Bayrak oyuncak olmazdý!
Þimdi darmadaðýn olup, parçalandýk biz…
Daðarcýk – Ýzmit / 06.06.2007- 00:30
Ferah Yýlmaz
Dünümüz, bugünümüz ve yarýnýmýzýn kaygýsýyla.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.