Bir bilinmeyene baþladý yolculuk,
Haydarpaþa treninin son vagonunda…
Her bir istasyonda koþuþan insanlar,
Her insanda ayrý bir telaþ var.
Kimi yolculuðun baþýna,
Kimi de yaklaþmakta sonuna.
Ýnen kucaklamýþtýr finish bantýný
Binen anlýk yaþamýnda,
Yer kapma yarýþýnda..
Makas sesinin ahenginde,
Asýlý kalýr gözler pencerede.
Bir yandan unutmak çabasýnda geçmiþi,
Diðer yandan geleceðin hayalini kurmakta.
Trenin acý çýðlýðý,
Bir anda yýrtar atar hayalini çizdiðin tüm sayfalarý..
Ya müjdeler anlýk yaþamýn sonunu,
Ya da yeni yolculuklarýn verir baþlangýç startýný..
Ard arda sýralý vagonlar arasýnda.
Baþlamýþtýr bir kovalamaca..
Hep bir adým öndedir nedense..
Bir sonrakinden önde giden
Dönüp ardýna bile bakmadan
An farkýyla yaklaþýlýr yaþama.
Önde gidenin ardýndan..
Oysaki;
Bu ne telaþ..
Bu ne kovalamaca..
Bu ne kulaklarý yýrtan,
Canhýraþ bir haykýrýþ..?
Bildirmeye ne gerek var sanki,
Herkes beklemekte sýrasýný..
Ha bir an önce,
Ha bir an sonra..
Mutlaka ama mutlaka..
Herkesin ineceði tek noktadýr
O son istasyon…. Haydarpaþa
Haydarpaþa treninde izmit-pendik arasý Raylar üzerinde kayan yaþamým
Ferah Yýlmaz-Daðarcýk 07.04.2007/13,05
BU ÞÝÝRÝN HÝKAYESÝ
Ýstanbul Taksim Mis Sokakta, Þair Çýkmazýndaki þiir dinletisine gitmek üzere bindiðim HAYDARPAÞA treninde raylarýn üzerinde kayan 2 saatlik yaþamýmýn bana anýmsattýðý son durak....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.