Aslýnda evgi, Güz dallarýndan kalma bir kuru yaprak gibi, dokunsan ufalanaçak dokunmasan uzaklara savrulaçak.
Aslýnda sevgi, ürkek bir serçenin kanatlarý arasýnda gizli hemem pnceremin önündeki ama ufak bir hareketimle sonsuza kadar gökyüzünde kaybolaçak sanki.
Aslýnda sevgi, bir avuc kuru topraðýn içerisindeki birkaç damla su ile cana geleçek küçük bir hayatýn sessiz cýðlýðý gibi ama kimin umudunu yeþertecek kim nasýl bilebilirki.
Aslýnda segi, bir çocuðun yüreðinde gizli ne zaman koþarak geleçek ne zaman küsüp terkedeçek yada bizim anlayamadýðýmýz anlamayý hiç baþaramayacaðýmýz yeni yeni oyunlarla geleçek ve hayatý renklendireçek; ama herzaman deðiþecek gece ve gündüz gibi aklýmýzdan çok uzak ama yüreðimize hükmedecek.
Aslýnda evgi, hiçbirþeyin içerisinde deðilki o gün ^saçlarýnda baþlayan ^gözlerinde dalga dalga yayýlan^ ^gülümsemende doruklara týrmanan’ ve bütün bedenime biranda hýzla yayýlan hummalý bir hastalýk gibi;
Aslýnda sevgi, beni alýp ana savuran bir fýrtýnadan baþka birþey deðilki.
28 HAZÝRAN 2008 03.15 Karkýn Nihat BAÐCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nihat BAĞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.