Þimdi dur ve beklediðin düþ o yorgun kuþun kanadýnda yolunu bulduðunda kendine o soruyu bir daha sor.
Akýllýdýr hep aslýnda bir düþden bir hayat çýkaran o küçük hatýra.
Beklediðin gibi deðil yürüdüðün yollar.
Hep ister insan çok bildiðini sandýðý o kaldýrýmda yürüdüðü an kadar kolay algýladýðýný; ve ama yok oluþun baþlangýcýdýr araladýðý o kapý.
Bak artýk durduðun yerden senin gözlerin zaten durgun yoksa yüreðin aðlarmý durup dururken hergün.
Ýcinde bir fýrtýna kopmaz insanýn diye düþündün bu sabah belkide bu kadar þiddetli bir rüzgarýn önünde kaldýðýnda anýlarýn yasaklý kaldý gözyaþlarýn.
Gidiyor güneþin önünde þimdi bir düþ ne aðlamak var bu sabah nede akþamdan kalma bir düþ.
Git þimdi gelme bir daha bilki hüzünlerden arta kalan bir düþ kalýr bana yine gözlerime bakýp sakýn aðlama yüreðim onmaz artýk paramparça.
Birdaha sevmez yüreðim o sabahda kaldý karar veren ben deðilim kader yakaladý düþlerde yaþýyorum, gözlerinin hayaline baðlý unutursam seni, bilki ölüm beni aldý.
Nihat BAÐCI 05-12.2010 KARKIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nihat BAĞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.