Bu kadar mý zor yaþatmak seni, Dehlizlerden çekip çýkartmak, Zindanlardan kurtarýp, prangalarýný kýrmak, Zor mu doðduðumuz gibi insan kalmak.
Neden böyle vurdum duymaz olduk biz, Deðil mi ki hepimiz kardeþiz. Birimiz açken tok yatabiliyorsa diðerimiz, Üzgünüm ki insanlýk seni yitirmiþiz.
Bana dokunmayan yýlan bin yaþasýn diyen, Helaline korkmadan haram katýp yiyen, Doðruluk dururken eðriyi yol edinen, Biziz sonra da yine insanýz diye geçinen.
Vaktidir dostlar insan olduðumuzu hatýrlamanýn, Bu hazineyi herkesle paylaþmanýn, Göstermek tüm dünyaya zor olmadýðýný insan kalmanýn. Vaktidir dostlar vaktidir…Ýnsanlýðý,sevgiyi yaþatmanýn.
05.11.2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
Bahçevan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.