Yorgun düþer gün, telâþlý öznelerden.
Zira
Topukludur makosenleri yükünün.
Karanlýk içmeden güneþi dolu dizgin
Gün toplar heybesine tabularýný
Ve
Uyanýr izbe karanlýðýn kucaðýndaki beden.
Zamanýn renksiz yüzü,
Katranlaþmýþ tenini serdikçe saatlere
Gecenin sofasý geniþler.
Güdümlü adýmlarýn yankýsý geceyi süsler.
Sonra
Rüküþ süsler takýnýr karanlýk, köþe baþlarýna
- ki miskin nefeslerin gösteriþidir bu…
Gece, demini aldýkça saatlerden koyulaþýr.
Acýyý soðurur zembereðinden rüzgâr,
Ayazýný döþer ciðerlerine;
Mürekkepli kollarýnda uyutur þehri.
Fakat nöbettedir deforme bedenler.
Parmaklarý ritim tutar dudaklarýnda
Tadýmlýk günün günahlarý yontulur
Birer birer.
Etten bir maskeye bürünmüþ ruhunun
Gizli gel-git’leri,
Islatýr baþýný koyduðun karanlýðý
Gizlenir anaforlarýn sarsýntýsý yüreðinde.
Damladýkça anýlar kirpiklerinden
Gözlerinde mýhlanmýþ bir acýnýn dumaný tüter.
…
Vakit gelir
Biter vardiyasý gecenin.
Ay saklar yüzünü bulutlara - utanýr –
Kazýnýr karanlýk günden.
Yeni bir þývga yollara vurur.
Doðdukça sessizlikten güneþ
Günebakanlar yeniden alazlanýr.
Gün dillenir;
Giyer telâþasýný üstüne.
- ve
Arenasýnda yeni bir arbede yaþanýr.
Biteviye…
Yasemin ELMAS
2009 / Aralýk