Bir kelebeðin kanadýnda zaman...
Kimi uzun, kimi kýsa.
Mutlu, huzurlu, aþk dolu...
Ya da hüznün maskesini takýnan...
Öyle bir an gelir ki
Bulur seni...
Sarar yaralarýný, ilacýndýr zaman...
Elleriyle temizler ot bürümüþ yüreðini
Ve eker yerine sevda tohumlarýný,
Kan kýrmýzý gelinciklerini...
- kýr çiçekleriyle bezenmiþtir artýk gözlerin –
Güldükçe dökülür dudaklarýndan
Gül yapraklarý...
Ve çorak topraðýný sular
Sarýsý, pembesi, beyazý, alý...
Üþümüþ avuçlarýnýn sýcaklýðýnda
Býrakýr nefesini,
Bir alkým gibi sarar dört bir yaný...
- hayat kadife ellerinin avuçlarýndadýr zamanýn –
Gün gelir,
Deðdikçe zamanýn tenine dudaklarýn...
Yanar, kor olur, kanar acýlarýn...
Ve gülüþünün kahkahaya dönüþtüðü an
Gelir, ektiði gibi toplar çiçeklerini,
Alýr seni,
Býrakýr hayatýn tozlu raflarýna utanmadan,
Bulduðu yere... ve unutur...
Dostluðu riyakâr zaman...
____________ Ve...
- bir kelebeðin kanadýnda son bulur yaþam –
2008 / Eylül
Yasemin Elmas