“Aþk, zamanda bir lâhza…
Yüreðimin vahasýna düþen.”
Düþlerimden seni yonttum.
Dudak kenarýna iðneledim gülüþünü,
Akan bir damla kanla boyadým.
Sözlerin,
Havada asýlý kalmýþ bir cümlenin ögeleri.
Sildim hercaî sözlerini bir bir
Törpüledim.
Düþlerimden seni yonttum.
Bakýþlarýn yeþillik vaat ederken
Gözlerine,
En mavisini seçtim denizlerin.
Yaðmurun,
Hüzün kokan ezgilerini yükledim sonra.
Raks eyleyen ferini çaldým yýldýzlardan
Ýncitmeden
Verdim bakýþlarýna.
Kirpiklerini
Hürriyetin gölgesiyle boyadým.
Yýkadým bir avuç Kevser ile
Göðü yaran hançer gibi
Perçinledim bakýþlarýna.
Arzu dolu titreyiþlerini
Ýset’ten aldým.
Düþlerimden seni yonttum.
Sataþýrken saçlarýna rüzgâr
Haylaz bir eda üfledim soluðuna,
Bir çerçiden aldýðým efsunu iliþtirdim.
Korudum nazarlý bakýþlardan
Ve soyutladým adýný bîçare
Özge akýllardan…
“Yalýmlanan yalnýzlýðýmý býrakýp bir kenara
gözyaþýmýn tuzuyla kavrulmuþ bakýþlarýmý
sildim seninle”
Düþlerimden seni yonttum.
Resmin, baþucu masamýn süsü…
Yasemin ELMAS