SUS…!
Sus !
Düþmesin ferime hayalin
Gölgesi yeter.
Bir yelkene iliþtir sözcükleri
Dillenmesin.
Býrak kasýrganýn gözüne
Rüzgârý yeter.
Yetmedi tanrýlara dualar / yazýk
Yar ayrýlýðý heceler gözlerinde.
Kavruk iç çekiþlerim
Deðer mi tenine, yakar mý?
Söyle.
Hadi git,
Sancýlý bakýþlarým kabuk baðlar birazdan.
Gözyaþlarým boyar kirpiklerimi siyaha
Çökmüþ avurtlarýmý mesken tutar sonra
Tadýna tuz katar dudaklarýmýn
Olur hüzünlü bakýþlarým sýrýlsýklam.
Korkma !
Kar örter ayak izlerini geç kalmadan
Üþür elleri / üþütür
Seni bulamam.
Sus !
Ziyan olmuþ bu þehrin zamanlarý
/ bize ayrýlan /
Piþman kaldýrýmlarýn çýðlýklarý yükselir
Bir bensiz, bir sensiz dolanýr izdüþümleri anýlarýn
Bedbaht, avare sokaklarý yetim kalýr
Ufkun ötesine düþtü gözlerim
Yetmez bu dünya, bu þehir
Sýðamam
Bir süzülsem baðrýna
Bir martý niyetine dokunsan bana
Damlasa kirpiklerimden aþkým avuçlarýna
Yýkansa düþlerim.
Kaldýrýmlarýn tozunu alýr adýmlarým,
Ay bulaþýr saçlarýma.
Dövünür piþmanlýðým beynimde.
Susturun susturun bu sesleri !
Sen de sus ey sevgili !
Bakir sahillerindeyim bu þehrin
Keþfedilmemiþ tenini buladýkça bedenime
Kanadý kýrýk bir tebessüm saklar düþlerim.
En ücra köþeler bizim
Bizim saydýðýmýz her kum tanesi
Bizim.
Sus sevgili !
Deniz bir gergefe takýlmýþ gibi sakin
Ne olur sus !
Bak,
Attýðýmýz taþlar sekmez oldu
Yeter ki ayrýlýk düþmesin diline.
Yeter ki sen,
SUS…!
Yasemin ELMAS
2009 / Temmuz