Ağıt...(Gülce/ Triyolemsi - Üçleme)
’ 1979 yýlýnda elim bir kaza sonucu yitirdiðimiz minik yeðenim Özgür’ e...’
1.
Ya ben aðlamayým kimler aðlasýn, söylen bacýlar?
Yaktý yüreðim yaktý oy, bu serimdeki acýlar!
Bir bað becermiþtim dostlar, pembeden üç gülüm vardý,
Esti deli poyraz esti, savurdu dalýmý kýrdý.
Bu feleðin pençesi de serimi zamansýz sardý,
Ya ben aðlamayým kimler aðlasýn, söylen bacýlar?
O, kurban olduðum oðul, henüz dört yaþa girince
Yaðdýrdý baþýma felek karlarý, inceden ince.
Goncasýnda açamadan, gülümü yele verince,
Yaktý yüreðim yaktý oy, bu serimdeki acýlar!
2.
Dumanlý daðlarýn zârý karýnaymýþ, karýna oy...
Yavrusun yitiren kime kuzum diye sarýna oy...
Daðlara çýkayým daðlar anlasýn yaralý ben’ i,
Mecnun’ dan betere döndüm, avcýlar vuralý beni.
Ceylanlarým ürker oldu, karalar saralý beni,
Dumanlý daðlarýn zârý karýnaymýþ karýna oy...
Yaþama küstüm usandým, ben kendi kendimden bezdim,
Binbir dert içinde diyar diyar gurbetleri gezdim.
Gencecikten gideceðin düþünemez, bilemezdim,
Yavrusun yitiren kime kuzum diye sarýna oy...
Refika Doðan - Ekim 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.