Alným alýngan, bedenim tarumar… rüyasý ömrün delgeçlerinde kaldý gençlik konfetilerim. Ýnce ince sývayýp yüzümü düþler kýrmýzýlýða sýzdým þarap þiþesinde her gece uyanýrdý yoksul bakýþlarým ormana bakardý yeþili gördükçe genç yaným.
Hayat dediðiniz alnýmda öpücük dokunup kaçtý anlamadan aldattý yýllar tenimdeki hücreleri paye saydý geldi mi sevdiðim kýzýn yüzü aklýma yüzümdeki her kýrýþýk birbirine karýþýr zor toplarým hatýralarý her biri bir yerde odam bu yüzden hep daðýnýk…
hep emrini verdi kaçýþlý hayat kalmadý elimde ne düþ ne saltanat üzgümde terli özlemler bu yüzden yüzüm hüznü hep sever sigaramda dumandýr beni alýp giden ümitler havaya bir parende atar gider.
gücüme kuvvetime indi azalmýþlýk yaþlý gözlerim deðiþmese de tenimde uzun zamandýr bir yalnýzlýk durmadan çalar kapýmý zaman o da yarýnsýz eldivenime de sindi hayatýn kýrgýnlýðý onlarda delik deþik…
sakalýmda saklý kaldý okþayan ellerin kesmem bu yüzden anýsý derin tenim dalgalanan tuzlu bir deniz ne kadar yýkadýysam gitmedi son suyumda belki arýnýr hayat terim gözlerimi unutma tuana yaðmurlarý uzaklarda bir yýldýz düþerse söze sözden de göze…
unutmadan hayat bir emrin var mý? baþka emrin kaldý mý?
Çekinme!
Sevgili Foma’ya ithafen yazýlmýþtýr. Fotoðraf. A.KARACA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Neslihan YAZICILAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.