Baharım

Varoþ bir semtin çýkmaz sokaklarýydý gönlüm,
Fakirlik diz boyu çoraplardaydý;
Dizlerine kadar yoksulluða batmýþtý evler!
Tatsýz tuzsuz sohbetlerin sofrasýydý gönüller,
Ne ekmek ne de su ilaç oluyordu; aðlamaktan susamýþ gönüllere...
Hissizdi yürek,
Güçsüzdü bilek!
Dilek aðaçlarýnda salýnan çaputlardý rüzgarýn savurduðu
Ve ellerdi, hiç bir eli tutmadan bedenin kavurduðu...
Yaðmur az yaðardý buralara,
Bereketin ismi geçmezdi cümlelerde.
Kýrmýzý bir þafakla baþlardý gün,
Yalnýzlýktý yediðimiz her öðün!
Mutluluða aç, yaþar gibi yapardýk;
Oynardýk...

Küçük bir þehrin virane köprüsüydü düþlerim,
Savrulup uzaklara uçmuþtu çok küçükken ben; gülüþlerim.
Seviþmeler, kulaða þaka gibi gelirdi;
Ten bilmezdi bile ne olduðunu.
Varlýðýndan habersiz nefes alýrdý ciðerlerim, varlýðýndan!
Karbondioksiti bol bir odaydý yüreðim.
Ara sýra pencereme bir kuþ konardý,
Ufak bir titreme sarardý beni;
Ne olduðunu anlayamadan giderdi...
Gözlerinle tanýþana kadar gözlerim, gerçek sanardý gördüklerini!
Oysa ne yalanmýþ her þey?
Tüm zenginlikler gözlerinde baþlayan sabahlardaymýþ,
Teninde ki kokuymuþ tüm güzellikler!
Açlýk, öyle ekmekle suyla doldurulacak bir his deðilmiþ;
Dokunuþlara hasretmiþ meðerse beden...

Sakin,ýssýz ve virane bir sahil kasabasýydý ellerim,
Sen ellerimden tutmadan önce...
güneþin hiç uzanamadýðý yerlerde mucizevi açan çiçekler gibi açtýn;
Sen caným baharým!
Bir bilsen ne kadar borçluyum sana,
Ne yapsam ödeyemem hakkýný;
Caným...



Sosyal Medyada Paylaşın: