Küçülmüş Bedenler

Ýçimde küçülmüþ bedenler var,
Çocukluklar, yaþanmýþlýklar saklý bir yerlerimde!
Hala hatýrlamayý beceremesem de;
Bir þeyler var yutkunamadýðým,
Kursaðýmda kalmýþ bir kaç heves;
Alamadýðým bir nefes misali duruyor...
Ellerim ellerime tutsak,
Gözlerim kelepçe duvarlara!
Ve yaðmurlara sarýlmýþ saðanak düþ kýrýklýklarýyla yýkanýyor pencerem,
Sözlerim boðulurken suskunluklarda...

Ýçimde küçülmüþ bedenler var,
Benim bile tanýmadýðým akrabalarým arayýp soruyor beni olmadýk yerlerde!
Telefonlarýn hep meþgul çaldýðýný söylüyorlar,
Oysa ben kimseye alo demiyorum;
Kimsenin dediðini de hatýrlamýyorum!
Aslýna bakarsan çok þeyi hatýrlamýyorum bu aralar.
Bir elmanýn tadý duruyor dilimde, bir dudaklarýnýn...
Ve satýr aralarýna sýðýnýyorum mektuplarýnýn,
Hep güzel þeyler yazdýðýný hayal ediyorum
Güzel olmayanlarý elimin tersiyle itiveriyorum!
Pis bir nefret uyanýyor içimde,
Üstelik þafak bile sökmemiþken daha;
Yüreðime batan acý sözlerinin çivilerini!
Neye baksam bir küfür selidir alýyor dilimi
Dilim dilim kesiyor avuçlarýmda biriken sevgisiz yeþermiþ bahar çiçeklerini...
Bahar diyorum ama hangisi ben bile bilmiyorum!
umutlarým göç ettiðine göre baþka diyarlara;
Sonbahar kapýmdaki...
Yaprak yaprak dökülüyorum,
Sararmadan üstelik!
Hangi rüzgarýn peþine takýlsam, boþluk oluyor elimde ki.
Ceplerimde bin bir sual,
Soracak kimsem yok,
Yapayalnýz uykularda düþlere sayýp sövüyorum hala umut verdikleri için...

Ýçimde küçülmüþ bedenler var,
Büyüdükçe ellerim tutabildiklerimin sayýsý azalýyor!
Bir sabah ellerimde papatyalar bir sokak köþesinde bekliyor buluyorum kendimi;
Bir akþam yokluðundan sarhoþ olup kaybettikten sonra elbette benliðimi...
Kaldýrýmlarda yüzüme susup arkamdan gülen anýlar duruyor,
Kýrmýzý yanýyor cadde baþýnda
Bir ticari taksinin sarýsýna sýðýnýp bekliyorum;
Yeþil bir mevsim umuduyla...
Sosyal Medyada Paylaşın: