Neye yarar...
Neye yarar…
Nasýlda göremedim benden korktuðunu.
Erkek olduðumu nasýlda unutmuþtum !
Kahvaltýmý hazýrlamana raðmen,
Sabah öpülerek uyandýrýlmak istediðini,
Bir kez olsun uyandýrýlmadýðýný...
Her kadýn gibi ve en doðal olaný istediðini göremedim…
Soðuk, sert bakýþlarýma raðmen,
Tüm içtenliðinle bana gülümseyiþini nasýl da göremedim.
Aðladýðýnda; sýcak bir eli saçlarýnda hissetmek istediðini bilemedim.
Sana, sadece “ Sus” dediðimde içinde kopan depremleri,
Yanardaðlarýn sevgin ve erdeminle soðuduðunu nasýlda göremedim.
Ben, zayýflýðýndan beslenip korkunu kullanýrken,
Sen; sesin titrek, baþýn önünde aðlarken,
Erdemle saygýnýn karþýsýnda küçük düþtüðümü göremedim…
Göremedim, sevginin bu kadar asil olduðunu,
Göremedim ki üzülmem den korktuðunu.
Unutmuþum; “Ýyi günde, kötü günde “ diye verdiðimiz sözü.
Eve geciken her dönüþümü beklerken yaþadýðýn burukluðu.
Bense arzularýmý tatminden baþka bir iþe yaramayan bir zavallý olduðumu…
Ne garip deðil mi; sadece seni deðil, kendimi de göremiyordum.
Ve iþte þimdi görüyorum !
Senin yokluðunu,
Ve benim asla artýk var olamayacaðýmý…
Ziya TATAR 17 Kasým 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.