Suskunluğunla...
Suskunluðunla…
Sana yalan söylediðimde susturmadýn beni.
Oysa her defasýnda yalan söylüyordum.
Haklý her zaman bendim nedenini bile bilmeden.
Suskunluðunla öldürdüðün ben,
Susan sen …
Suskunluðundan her zaman korktum.
Baðýrmalarým, kýzmalarým, sana deðildi; sen de biliyordun.
Suskunluðun, beni bana anlatýyordu.
Biliyorum; hissediyordun, seziyordun.
Suskunluðuna gömüyordun tüm yalan ve ihanetlerimi.
Söyler misin neden susuyordun ?
Yanaðýmý öperek uðurlardýn,
Kapýyý her çarpýp çýkýþýmda, kahroluyordum.
Arkamdan “Allah belaný versin” demeni duymak için çok bekledim.
Suskunluðun “ölüm” kadar aðýr geliyordu bana.
Habersiz kaç kez haykýrdým bir bilsen.
Tüm ihanetlerime, yalanlarýma nasýl da katlanýyordun ?
Söyler misin neden susuyordun?
Yüzüme vurmaný, “Defol git” demeni artýk ben istiyordum.
Demedin !
Beni neden terk etmedin?
Bir gün olsun “Hayýr” demedin.
Seni neden aldattýðýmý da bilmiyordum.
Beni bana býrakmýþtýn,
Seni hep benim sanmýþtým…
Seni gördüðümü, duyduðumu sanýyordum.
Suskunluðuna gizlenen asaletini ve erdemini göremiyordum.
Her ter ve ten kokusunda biraz daha kaybettim seni…
Bu son olacak demiþtim, bu son !
Eve dönecek, af dileyecek, seni sevdiðimi söyleyecektim…
Suskunluðunu bir daha yaþamayacaktým.
Ellerimde çiçekler,
Zili kaç kez çaldým !
Ellerim titreyerek anahtarlarýmla kapýyý açtým,
Korktum, panikledim,
Oturdum aðladým…
Anlamýþtým sen artýk olmayacaktýn.
Suskunluðunu da aradým ama yoktun…
Susan sen,
Suskunluðunla öldürdüðün ben…
Ziya TATAR
20.04.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.