Cama yaslamýþtýn baþýný, Seni profilden seyrediyordum. Yarý utangaç, yarý gergin, yarýsý da belirsiz. Ýç konuþmalarýný duyabiliyor, görebiliyordum… Sözlerini, gözlerin yalanlýyorken, Titrek mimiklerin ihanetin resmini çiziyordu… Ve ben hâlâ seni sessizce dinliyordum. Keþke itiraf etmeseydin, Keþke sessizce çekip gitseydin, Ýhanetine raðmen içine düþtüðün bu zor anýn acýlarýný yaþamasaydýn… Keþke aðlamasaydýn… Bu yaþam senin, benim deðil ki… Bana ait olmayan bir yaþamý sorgulayamam. Senin beni asla sorgulamadýðýn gibi… Üzülme, kimse bilmeyecek ! Sadece sen ve ben… Ve unutma ! çekip gitmek herkesin hakký… Ziya TATAR 29 Mart 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZiyaA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.