Zamanýn evvelinde serseri idi adým
Bu harika(!) lâkabla gezerdim adým adým.
Cahildim, âvâreydim, eðlenceydi tek derdim
Zevkin her çeþidini yaþamak lazým derdim.
Sonra kâbus gün geldi, evler üstüme göçtü
Ailem sevdiklerim bu dünyadan hep göçtü.
Yýllarým bir ‘an’ oldu, beklerken bast-ý zaman
Yarama em yerine keskin tuz bastý zaman.
Kanadýkça kanadým bu dertlere düþünce
‘Neden ben?’ sorusuyla, aldý beni düþünce.
Aniden bir hâl oldu, uyku ya da yakaza
Gül Sultaný’ný gördüm, ya rüyaydý ya kazâ
Bana nasihat etti: ‘Sürekli getir Tekbir,
O Allah ki en büyük, her sýfatýyla tek bir.’
Kendime geldiðimde sevincim taþayazdý
Ömrüm bu hakikati, su deðil taþa yazdý.
Çaðrý gelmeden önce, ne yok idim ne vardým
Bir gafletten uyanýp, aþk kapýsýna vardým.
Þimdi huzurundayým yüreðim týpký gülþen
Bu revnakdar bahçemde, hem bülbül þen hem gül þen…