rüya bu ya...

Çölün ortasýnda bir vaha…

nazarýmda ‘Yâr’
ardýnda keskin yar

bir ses; -gel!

Yâr sen misin beni çaðýran
o en sînesuz halinle
bakmadan melâlime,

yoksa;

yar mý dipsiz karanlýðýna
çekmek isteyen celaliyle,
acýmadan cemalime.

bunalýyorum…

(birden sahne deðiþiyor

çöl, oluyor göl… )

Gölün ortasýnda bir ada…

kýyýsý ‘zülâl’
ardýnda canavar,
rengi al

bir yanký; -gel!

‘Ey gizemli zülâl!
niyetin iyi, bilirim
seninle temizlenirim

lâkin;

derinlerinde pusuda
bekleyen canavar
tüm haþmetiyle var…’

Derken o berrak sudan
fýþkýrýr kýzýlca lâv…

korkuyorum…

ve…

(o hengâmede,

göl, oluyor gök…)

Göðün en mavisinde bir sadâ…

‘gel! ama sakýn korkma!
zaten hep yakýnýndaydým ya…’

bir el uzanýyor bilinmezden
alýyor beni yanýna
hilâli fener yapýp
süzülüyoruz uçsuz semada…

mekânsýzlaþýyorum…

Revnak








Sosyal Medyada Paylaşın: