Adam Olmayanın Adamdan Sayıldığı Yerde

geçen günler ölmedi daha
yeni yarýnlar doðmadan.
hangi zamandý,hangi düzendi
kaygýsýz korkusuz yaþatan.
çocukluðumun cenneti
yüreðimin hasreti
derin uykularýmýn süsü
bulutlarýn donattýðý
karþýki mor daðlar.
senin koynunda uyumaya
kucaðýnda yaþamaya
bu cehennem kapýsýndan
geri dönüp,
cennetine girmeye
ölümüne koþarým ben.

yumuþak gece rüzgarlarýyla
yolculuk etiðim.
sakýzlýk dalýnda
kuþ yuvasýnda sabahladýðým
kýzýlýrmaðýn
azgýn dalgalarýyla dans ettiðim
oyy anam oyy
yeniden o kucakta
o günleri yaþamaya hasretim ben

daha ilk akþamdan yatýp
gecenin göðünde
yýldýzlarý izlemeye,
ninemin,kaza bela olmasýn
þeytan bacaðýna dolanmasýn
dualarýný dinleyerek uyumaya,
sabahýn kuþluk vakti
sarýkýzdan saðýlan sütü
içebilme mutluluðuna,
ulu pelitin gölgesini
paylaþabilmenin bir karesine,
yayýkta yayýlmýþ ayrana
ekmek doðrayýp
dedemle yiyebilme hevesine,
oyy anam oyy
geriye kalan ömrümü
takas etmeye hazýrým ben.

bir yaz sýcaðýnda
buðday baþaklarýnýn
altýn rengine donandýðýnda,
aðustos çekirgelerinin
kurduklarý düzenli orkestrada
dinlediðim hüzünlü þarkýlarý
yeniden dinleyebilmenin aþkýna
gözümü budaktan sakýnmadan
ölümüne savaþmaya hazrým ben.

aslanýn çakala boðdurulduðu
at izinin it izine karýþtýrldýðý
asaletin parayla alýndýðý
adam olmayanýn
adamdamdan sayýldýðý yerde
yeni yarýnlarý görebilmek için
mücadele etmeden,
ölüp gitmeye utanýrým ben.

Sosyal Medyada Paylaşın: