gece,ýlýk sessiz ve sakin. Ay, küçülüp ufuk çizgisinden doðdu. aðaç dallarýnda rüzgarýn soluðu kesildi. yaprak kýmýldamýyor. kuþlar,son kanat çýrpýnýþlarýný bitirdi. yeni yeni görünen yýldýzlarýn kývýlcýmlarýndan karanlýk hayaller utancýndan saklandý. sadece, ozanýn telinde özgürün bakýþlarý endiþe dalgalarýyla dolu kabaran yüreðime akar... akar da gider.
ölmeyeni bu hayat, yine kucaklar. bahar yaðmurlarý yine ýslatýr. gökkuþaðýnýn ulaþýlmaz renkleri gözleri zevkle yine okþar. özlemlerle dolu bir yürek, çýplak güneþi avuçlarýna alýp, geceden kalma sabah sisini yine daðýtýr ama, sen sivasýn yollarýnda ben burada, hasret dolu bir yaþam böyle geçer... geçer de gider.
kim karþý koyabilir vefasýzlýðý unutacak kadar vefakar olana. kim boyun eðmeyebilir yumuþak ipeksi bakýþlara. kim dayanabilir ateþ kadar yalýn geçen bir yaþamda sadece, sevgi hesabý tutana. ama.. hayatý çekilmez edenler düþünsün. O güneþe ulaþmak isteyenler sonsuza doðru yol alýr... alýr da gider...Erol Semiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
erol semiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.