Yunus'un Hikayesi

“Eðer o, Allah’ý tesbih edenlerden olmasaydý, tekrar dirilecekleri güne kadar balýðýn karnýnda kalýrdý…” Kur’an-ý Kerim 37/143-144

karanlýklardayým
þafaksýz karanlýklarda
sessiz ve kimsesiz
balýðýn karný kadar
ýþýksýz ve dar
sonsuzluk kadar dipsiz
þimdi ýslak bir sükuttur gece, çýplak
aþk kadar sahipsiz
sorgu, azap ve kabir
dizilir kalbime kurþun kurþun günahlar
korku eceli boðar burada
duygular aklý kovar
karanlýklardayým
þafaksýz karanlýklarda

kuþluk vakti doðmaz mý artýk?
artýk taze ruhlar
fýþkýrmaz mý rahimlerden
cehennem soðumaz mý avuçlarýmda?
yutmaz mý günahlarý cennet, bir çýrpýda?
öyleyse neden
çaresizlik oltasýnda
karanlýðý bekliyorum
denizin ortasýnda
kuþluk vakti doðmaz mý artýk?

Yunus’un hikayesi bu
yalnýz bir ruhun hikayesi
ermiþliðin payesi bu
baþka öyküler dinlemem artýk
ben de varým bu öyküde
ses Cibril’in sesi, renk Ýblis’in
aklým karma karýþýk
üç gece yol, üç zemheri, üç cüce
duygularým pusula
kör bir pencereden seðirtir korka korka
ýþýða aþýk gölgelerde sahil türküsü
ve meftun gezerken güneþ
balýðý arýyor Musa
gün hýdýrellez günü
korku sýrýtýyor afacan çocuk gibi
günahlar gülümsüyor sinsice
görünmüyor karanlýðýn dibi
iþte o zaman
denize dalmak istiyorum
gözyaþý almak denizden
can sunmak istiyorum susuz göllere
aðlamak aðlayabildiðimce
susuyor gözüm
deryada can hýraþ çýrpýntýlar
sükut semada düðüm
söz noktalanýyor yerde
yunuyor öfke son nefesini verirken isyan
dilsizce...
Yunus’un hikayesi bu

Yûnûs! Yûnûs!
çýk balýðýn karnýndan artýk
sen çýk da ben gireyim
sen piþtin, ben de piþeyim
iþte, esintiler geliyor semadan sana
iþte bak! rýhtýma varmana az kaldý
bense bocalýyorum hâlâ girdabýn ortasýnda
iþaretler alýyorum
“konuþma, sus! ”
hep ayný seda çýnlýyor kulaklarýmda
dudaklarýmda hep ayný isim
Yûnûs! Yûnûs

1997
Sosyal Medyada Paylaşın: