gözlerim bulutlara deðil,
ancak bulutlar öykünürdü sýrýlsýklam aþk/ým/a
her saðanak öncesi, usanmadan…
ve sonrasý;
hep sonraya býrakýlan bir duadýr avuçlarýnda,
ki;
istemem,
sýzmasýn bileðinden bir damla kan.
ve an gelip avuçlarýmdaki yangýný andýðýnda,
aþk;
þakaðýnda zonklayan bir damar olup çýkar.
ve sükun bulur tam da ortasýnda yüreðinin..
ve bedbin bir güne “gün aydýn” dersin;
aydýnlanmaz ki…
zaman!
her vedayý arsýzca tekrarlar durur,
vurur amansýzca!..
susturucu takýlmýþ bir kalbin ince tiktaklarýdýr duyulan.
dualarým aðarken göðe yavaþ yavaþ,
aðaran gün, yeni bir vedayý muþtular(!) ancak
gülen ayva !
gülmez ki gözlerimin içi,
canýmýn içi, göremezsin...
aðlayan nar !
narýnda yanar da aðla/ya/maz…
ne zordur gözyaþlarýný göstermeden aðlamak zaten
kýyamadýðým ,
bilemezsin...
ve silemeyeceðin kadere isyan bile edemezsin
yakar bir sigara, sineye çeker gibi çekersin …
sineye çeker gibi
sinersin aþkýn kollarýna
yine de, sýzýsýný dindiremezsin….
ah !...
eðilip alnýndan öptüðüm aþk!
her gün nasýl da yüceliyorsun gönlümde
gelgitlerden geçtim
gel / de vazgeçme…
maraz bir mevsimdir bu
akýl (lý) lara zarar!
dokunmaz mecnuna…
bir damlasý bile titretirken kalbimi
býrakma n’olur saðanaklarda ...
vebalini bir yafta gibi boynumda asýlý tuttuðum aþk !
tut elimden
d/üþüyorum…
/ mai /