kýrýlgan bir gül’ün yoktu aslýnda elif’ten bir farký
ve fakat,
vardý
binlerce berceste
her bir mýsraya birer nazire.
divitle mürekkep uzaklýðýnda,
elimin ucundaydý…
baðýrýyorum
avazým çýktýðý kadar
ucuz gözyaþlarýmý biriktirdiðim kuyulara...
yenildim…
sesimi yitirdiðimden beri
sefere çýkan bir aþk eri yim…
yolum uzun, nasýl ulaþýlýr maveradan öteye
bilir misin?...
ve nasýl söylenir lisan-ý kuþ ile “aþk”...
er/idim
tüm bildiklerimi erittim yüreðimde.
bir gülün aksi düþerken güne
bir kez olsun “ bu son” diyebilseydim…
diyemedim…
diyemedim…
diyeme...
Yýldýz Yokuþu’nda gün batýyor…
yazýk !
bir gül batýyor yüreðine aþkýn.
þiire bulaþtýrdýðým siyah ellerinde kalan son
gül/ü
boðazýn serin sularýna býrakýver gitsin…
aþka kanar gibi kansýn mai/ye…
üzülmedim...
üzülme...
.....
/mai/