aþk !
yarým kalmýþ eski bir þiir aþkýna
n’olur bir adým yaklaþ…
dön açýk denizlerinden,
dindir içindeki fýrtýnayý da
yýlgýn akþamlardan s/im düþsün koynuna
ibriþim kuþakla baðlanmýþ ellerim
çözüver gitsin...
aþk!
kilidini kýr artýk dilimin
n’olur,
yarým kalmýþ eski bir þiir aþkýna…
yýllar oldu,
kanadý kýrýlmýþ bir kuþ gibiyim,
sýðýntýyým bu dingin koyda.
dinle!
hýçkýrýklarýmý duyacaksýn kayalýklarda,
mutedil dalgalar deðil ki kýyýma vuran…
arama uzakta...
aþk!
gör beni n’olur,
bir kez olsun bak dolunaya
yarým kalmýþ eski bir þiir aþkýna…
gündüzlerin deðil,
gecenin meftunuyum ben,
gökkuþaðýna inat
yalnýz mai açan bir gül /þen…
kaybedince anlýyor insan
hüznün en saf halinden.
aþk!
arala sýr perdesini n’olur
sýrrýna ereyim,
yarým kalmýþ eski bir þiir aþkýna…
yokluðun;
yokluðum ancak…
yol yol oluyorsun içinde þeb-i yeldanýn.
bilirim,
avutmaz seni
ziyasý süreyyanýn…
aþk!
bir adým yaklaþ.
ölüyorum…
bu son þiiri
söz ver;
n’olur
cennette beraber okuyalým
yarým kalmýþ eski bir þiir aþkýna…
afitab – ý aþk
n’olur bir adým yaklaþ,
türab olmadan bedenim
kaldýr nikabýný, bir kez göreyim…
ö l ü r ü m ben,
yarým kalmýþ eski bir þiir a þ k ý n a …