57. Alay...

Bir yürüyüþle baþladý herþey
Þarkýlar,türküler eþliðinde,
Gönülden yankýlandý yollara,daðlara...
Ve bir hediye,
Yazýlsýn diye anýlar,
Bir baþlangýcýn sonu olmasýn diye,
Dolacak bu sayfalar,
Güzellikle,umutla,inançla...
Yýllar sonra okuyacak,
Kardeþlerim,dostlarým,çocuklarým...
Ve bilecekler ki,
Bu vatanýn gençleri
Sahipsiz býrakmadý þehitlerini!
17’sinde,18’inde ölenleri,
Yardan,yarenden geçenleri,
Parmaðýndaki yüzüðü ile
Mezar taþýný süsleyenleri
Unutmadý ve unutturmayacak!
Üzülme anam...
Gurbet elde deðilim ben...
Hasret de çekmem yalnýzlýk da,
Ben,bu vatanýn kalbinin attýðý yerdeyim...
Gökyüzü bile aðladý bu topraklara,
Denizdeki su deðil ki anam...
Üzülmem zorluklara,
Hayallerimden vazgeçmem,
Bir metrekareye altýbin mermi atýlmýþsa...
Baþarýsýzlýklar yýldýrmaz beni...

Sosyal Medyada Paylaşın: