Sonbaharlı Kent

1.
nereye konar
bu kenti terkeden kuþlar
sonbahar habercisi bir rüzgar
savrulan saçlardan düþen
kýrýklýklar var

oysa demir ocaðý sýcaklýðýnda yüreðimiz
içimizde büyüyen tropikal bir mevsim
dön güneþin izinden giden kuþ
ve konuþ arda kalan her susuþ

2.
yürüdükçe büyüyor daðlar önümde
sýrtý açýk
yaralý
karalý
dokunulmazlýðý olmalý
ve þimdi yangýn sarmýþ
her bir aðacý

açýklýklar hep üþür
baþýn üþür yüreðin üþür
sýrtý kadar karný aç olan
sonbaharsýz da üþür

3.
nereden gelir
bu kenti sarmalayan gece
hangi umudun koynuna yatar
günü doðurmadan daha
hangi yüzün gözünden
acýnýn doðum sancýsý akar

4.
renklerden korkar mevsimi kýþ olanlar
griye boyanan merdivenler var
mavi gökyüzünde çoðalan kara bulutlar
kýþ geliyor kente
kýþ gelmeden daha renkler siliniyor
kendini bilmezlerce

5.
öðlenden kalma yarým bir türkü dilimde
çiðnesem olmuyor
yutsam olmuyor
gevelenip duruyor tekinsizce

yarým kalanlardan yürekten caný ayýranlardan insaný insanlýktan çýkaranlardan
öteye gider
bu kent
bu yol
bu dað

6.
toprakta tohum
kitapta hece
denizde að
ezgide nota
bekler bir sabah gülüþü
bir günaydýný
merhabayý

7.
nereye gider
bu kenti terkeden vicdan
sonbahar habercisi bir adam
o konuþtukça
yerlere kanla düþenler var

oysa gökkuþaðý renginde düþlerimiz
içimizde büyüyen insandan yana mevsim
dön karanlýðýn peþinden giden
ve artýk konuþ karanlýðý delmeye yeltenen


Nigar Baran

Sosyal Medyada Paylaşın: