Bir dað yamacýna kurulmuþ evler Gece olduðunda açan sarý beyaz çiçekler gibi Demet demet Bir arý olsam her evin kokusuna uçan Saklýdýr içlerinde her duygudan tatlar Ve daðýlýr açýk pencerelerinden Tüm dünyaya yayýlýr
Bir oyun hamuruyuz hayatýn ellerinde Bir gün çiçek yapýyor kokusu olmayan Bir gün insan Kalbi atmayan
Gece olduðunda Yeryüzüne inmiþ yýldýzlardýr evlerin ýþýklarý Üzerlerine yaðmur yaðan Hepsinin hikayesi kendine Bir kuru ot uzaktan izler Gökyüzü bilir Dipdibe kurulmuþ evleri
Bir kuru ot gibiyim ben de böyle Yaþadýðým kendime Yaþamadýðým ele öyle
Bir yapbozuz zamanýn ellerinde Parçalarýmýz ayrýlýyor Günlerce eksik yaþatýyor bizi Ve eskitiyor günden güne
Þimþeðin sesi gelince uzaktan Göðümde kararýr ýþýklar Hatýrlarým bir yalana düþtüðümü Evlerin de ötesinde bir yer vardý Yeryüzünden uzakta
Boðazýmýzda düðümlenen Kim bilir neyin elleri Bir gökyüzü vardý Kuþlar Uçurtmalar uçardý Gün yüzünü kapadý Bizi elin ellerine býraktý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigâr Baran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.