K Ö R L E Ş M E

sesimi yýlkýya býraktýðýndan beri
durmadan çözülür yüreðimin baðý
düþtü düþecek yerinden

lehimlenir birbirine, azalarak çoðalmalarým
darmadaðýnýk(ým), baþýboþ düþüncelerim

tomurcuðun açýlýþý gibi farkýndasýz
ben bile göremem, susar ruhum

ihtimal talan
maðrur, ölü dillerin
gelir çok uzaklardan
busesini koyar gibi dudaðýma ölüm
soðuk bir bir elin ziyankârlýðýnda yüreðim

güz dokurken örtüsünü üstüme
say ki, hiç tanýmadýk birbirimizi
kendimde olmayaný veremediðime
aç martý çýðlýklarý tünerken
ve hüznün testeresindeyken baþým
düþmeden yere
kýyýma yanaþýp can simidin ile
tutan, umudun elleri deðildin sen

susan ömür gibi
anýmsama
sulara yaz bütün hatýrladýklarýný
beklemenin sonsuzluðunda
kaný çekilirken canýmýn soluðunun
güz kuþatmasýnda soldu þehrim

madem karanlýða atacaksýn
hadi azat et beni çýkarýp kýnýndan
uzak zamanlardaki yer
sonu olsun körleþen bu yolun


Hâdiye Kaptan

(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: