YARALI CEYLAN.....

Kadýn usulca kapalý çarþýya giden
Yolda yokuþu týrmanýyorduki
ardýndan bir ses duydu
Dilruba Dilruba
Hayatýnda hiç duymadýðý kadar hoþ bir sesti kulaðýna ulaþan
usulca döndü sesin geldiði yöne
Kadýnýn yüzündeki matem düþtü aniden yere
ve þafak sökülürcesine aydýnlandý gözleri

Adam heyecanlý bir þekil de pardon sizi birine benzettim af edersiniz
kadýn aniden kýrýldý ve tekrar yere düþen hüznünü alýp
taktý yüzündeki o yorgun kimliðine

Ve arkasýný dönüp ilerlemeye niyetlenirken kadýn
adam yine seslendi bakar mýsýnýz?
Þu aþaðýdaki balýkçý teknelerinin yanýnda
size bir balýk ekmek ýsmarlamama izin verir misiniz?
Kadýn kararsýzlýkla gitmek ve gitmemek arasýnda gitti geldi .

Ama adamýn gözleri ne olur gel der gibi bakýyordu
Kadýn matemi çýkarýp yüzünden takýndý gülleri yüzüne aniden
yavaþça adama doðru ilerledi
ve hiç konuþmadan birlikte indiler yokuþtan

Kadýn içinden adamýn tanýdýðý kadýn olmayý ne kadar arzuladýðýný fark etti
Adam pardon isminizi sormayý unuttum isminiz neydi acaba?

Kadýn ismim Bade ya sizinki benim de Tuna
Kadýn tanýþtýðýmýza memnun oldum dedi Tuna bende

Kýþ olmasýna raðmen bahardan kalma bir gün hakim di
bu gün tatlý tatlý esen bir meltem vardý ve yalayýp geçiyordu yüzlerini.

Küçük bir masaya oturdular ikisi de içlerinden sanki yýllar öncesinden
birbirlerini tanýyorlarmýþ hissine kapýlýyorlardý

Tuna bu gözler Dilruba ile ayný diye kendi kendine içinden sayýklýyordu.
Bade ise dalgýn kafasýnda bin bir düþünce taþýyor
ve o düþüncelerin altýnda ezildiði her halinden belli oluyordu

Tuna sordu Ýstanbul’da mý oturuyorsunuz?
Hayýr dedi Bade Ýstanbul’a yakýn bir kasabadan alýþ veriþ yapmak için geldim

Ama Ýstanbul’a çok büyük bir sevgim ve hayranlýðým var.
Her sokaðýnda tarih her yaný aþk kokuyor bu þehrin
Ve ne zaman bu þehre adým atsam yaþadýðým zamandan çýkar
Faklý bir âlem de bulurum kendimi.

Tuna hala Badenin gözlerinde Dilruba’ya arar gibiydi.
Bade Dilruba kim diye sorma ihtiyacý duydu.

Tuna önce cevap vermek istemez gibi yutkundu ama sonra Badeye haksýzlýk etmekten korkarcasýna Dilruba yýllar öncesinden tanýdýðým ve büyük bir aþkla sevdiðim genç bir kýzdý
Ve sonra onun izini kaybettiðini bir daha da kendisinden hiç haber alamadýðýndan bahsetti.

Sizi gördüðümde o sandým ve onu bulmuþçasýna böyle heyecanla seslendim dedi.

Tuna ayrýldýðýmýz zaman ikimiz de lise yýllarýndaydýk
ve bir daha asla ondan haber alamadým dedi kýrgýn bir ses tonuyla

Bade Onu çok sevmiþsin bunu gözlerinden ve ses tonundan anlaya biliyor insan
O gittikten sonra dedi Tuna hiç kimseyi onun gibi sevmeyi baþaramadým olmadý

Beni yanlýþ anlamazsanýz bakýþlarýnýz ve duruþunuz öyle çok Dilruba’yý andýrýyorki

Neyse dedi Tuna balýklarýmýz da geldi.
Usulca ellerine aldýklarý balýk ekmekleri yemeðe baþladýlar.

Ama ne gariptirki ikisi de tuhaf bir çekimle gözlerini ayýramýyorlardý birbirlerinden
Badenin gözlerinde o yaralý ceylaný andýran bakýþlar Tuna’ya çok deðiþik gelmiþti.

Yakýn zamanda böylesi anlamlý gözlere hiç rastlamamýþ gibi bakýyordu Badenin gözlerine
Ve Bade’de adeta bu derin bakýþlara kayýtsýz kalamýyor kaçamakta olsa gözlerini Tuna’dan alamýyordu.

Ýçini tuhaf bir korku sarýyordu çünkü istemese de birazdan vedalaþýp ayrýlmak zorundaydýlar
ve belkide bir daha asla göremeyecekti Tuna’yý

Ýçinin acý acý ezildiðini fark etti saçmalýyorsun Bade dedi alt tarafý seni sevdiðine benzeten adam birazdan her kez kendi hayatýnýn akýþýna dönecek ve seni belkide bir daha asla hatýrlamayacak.

Ve yavaþ yavaþ yemeklerini bitirdiler zaman ayrýlýða doðru ilerliyordu

Evet dedi Bade gitme vakti geldi
Tuna bey bu güzel yemek için size çok teþekkür ediyorum.

Hiç beklenmedik bu tesadüf biraz olsun içimdeki hüznü daðýttý bu gün

Gitmekten çekinen iki göz birbirlerine bakarak mecburi ayrýlýðýn iki kahramaný usulca vedalaþarak el sýkýþtýlar .
Ama hala ýsrarla bakýþlarý bir birlerine kal der gibiydi.
Bade kendinden emin bir ses tonuyla
belki bir gün yine bir yerde karþýlaþýrýz belli mi olur ?
Acý ve umut arasýndaki bir ses tonuyla belki dedi Tuna.
Sizi tanýmak güzeldi
Ve arkalarýný dönüp kalabalýða karýþtýlar iki yaralý ceylan edasýyla

Hayat bu belli mi olur bir gün bir yerde buluþurdu bu yüreði yaralý ceylanlar.

YAZAN:ÝNCÝ DENÝZ
15 EKÝM 2009





Sosyal Medyada Paylaşın: