AYIŞIĞI

Bedenler yýrtar mavi denizi uluorta,
Kandil kuþlarý þüphe duyar birbirlerinden.
Asýlý unutulur çað çocuðu aðaçta,
Kaldýrým çiçekleri sökülür yerlerinden.

Ayýþýðý gecesidir zaman,düþler kanar;
Külünden yeniden doðar çarmýhtaki güneþ.
Güz sevdasý usul usul korkulara akar,
Yaðmurlar bilmez gökteki hangi düþlerle eþ.

Kaçacak yerler arar yeraltý cellatlarý,
Arkalarýnda çiçek yarasý býrakarak.
Unutur dalýný sükûtun beyaz gülleri,
Kuþlar kubbelere kanat çýrpar aðlayarak.

Þiirler pusudadýr,i mgeler karanlýkta;
Hüzün deðiþtirir parmakuçlarýndaki sýr.
Zifir semalar denize dökülür tabutta,
Ýçinde yangýnlarla uyur bu bedbaht asýr.

Ayýþýðý gecesidir zaman,donar gökler;
Üþürüm içimde,üþür rýhtýmda laleler.

Sosyal Medyada Paylaşın: