Sokaklara doðru derin ve parlak yürüyordu. Üþüyordu... Kan sýzýyordu parmakuçlarýndan; Bakmýyordu arkasýna,yürüyordu; Yürüyordu bakmýyordu arkasýna...
Yaðmur çiseliyordu...
Parça parça soyunuyordu karanlýk ufukta, Duvarlara sýzýyordu ayak sesleri... Titriyordu dudaklarý,korktuðu belliydi. Usulca kývrýlýp korkunç karanlýðýna, Bir býçak gibi bölüyordu sesini...
Çiseliyordu yaðmur. Yaðmur çiseliyordu...
Þakaðýnda kol geziniyordu ölüm,belli; Uzanýp sokaklarýn kaldýrým ranzalarýna, Düþünüyordu maziyi derin,bilakis korkunç... Dalmýþtý gözleri içindeki boþluða...