Fýrtýna sonrasýnýn durgunluðu vardý Buðulu, iri dolgun gözlerinde… Geçmiþi yaþýyordu, Kaðýt üzerinde durdurulan zaman kesitinde.
Yaþamýn gerçeðiydi geçmiþten kalan iz. Dinen fýrtýna, Bir yýkýntý býrakmýþtý geride. Alýp götürmüþtü mutluluða dair düþlerini, Yaþanacak zamaný olmadýðýný düþünüyordu; Günün bittiðini anlatan, Kararan ufka bakarak…
Bir ömrü sýðdýrmýþtý, Þakaklarýnda donan bir damlacýk gözyaþýna… Durdurulan zamanýn dýþýndaydý, Yýpranmýþ bir kaðýt parçasýnýn üzerinden yükselen, Siyah beyaz kahkahalar! Ve Resimdeki kadýnýn bakýþý, Yaþamýn gizemini anlatýrken, Yeniden akmaya baþlayan gözyaþlarý, Þakaklarýnda donuyordu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozanca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.