Gökyüzü mavi mi? Mor mu? Anlayamýyorum rengini! Güvenemiyorum maviliðine, Akþamýn morluðuna, Sabahýn kýzýllýðýna… Güneþin doðuþu bile yalancý… Zamansýz bahar gibi!
Daðlara güvenirdim Köroðlu gibi… Sýðýnacak kale bildiðim, Arkamda güç bildiðim, Ak saçlý ihtiyar daðlar; Sus pus olmuþ, Ýçine gömmüþ hüznünü…
Geceler kalleþ, Kini varmýþ geçen zamanlardan düne… Yollarda adým baþý tuzak! Yýldýzlar kayýyor birer birer gökyüzünde, Yok oluyor, uzayýn kozmik karanlýðýnda… Ve sabah olmadan, Siyah bir tül perdelerken karanlýðý, Yalancý olduðunu anlýyorum, Güneþin doðuþunun, Dünden sonraki güne…
Nehirler çaðlamýyor, Sularý buz tutmuþ, Taþ kesilen yürekler gibi, Durdurmuþ akýþýný. Sanki baþlangýcýndayýz buzul çaðýnýn…
Unutulmuþ aðýtlar, Kaybolan bir boyutta! Aðlayan topraklarý, Þehitler teselli ediyor Özgürlüðe veda ederken insanlar…
“Aydýn” sözcüðü, Anlamýný yitirdiði için, Sözlükten silinmiþ. Yerini, Anlamýný bilmediðim, “Yalakalýk ve dalkavukluk” sözcükleri almýþ.
Ve dünden sonra, Örümceðin aðýnda seviþirken Akrep ile yýlan! Akrebin kýskacýnda, Kin kusuyor yalan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozanca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.