Mavisine gülümserken hayat bir hercai menekþenin gözleriyle özlediðim yere ektim yaþamýn rengini…
uslanmaz bir yeþildi aþk bahar çaðýran dallarýna düþ/tünüz duymadan geceler yalnýzlýðýmda ki susu esmemiþ rüzgârlara belendi yüzümüz gitmedik oysa senle o eski balýkçý kasabasýna raký da içmedik, balýk da yemedik…
ne hoþtunuz anýlarýmda kýz çocukluðum seker gibi kalbim heyecanlý kulaðýma takýlý mevsim çiçeðimsiniz mavisi mavime, göðü göðsüme yaslý özleyen sözlerden gözlerindeki renkten çaldým seni hercai deðildi beklemek kaçkýn hiç zaman yakarken umudun tütsüsünü okyanus bulaþýrdý üstüme baþýma büyürdü i mgelerin hazlýsý…
hiç büyümedik çocuk yanlarýmýzda çalamadým misketlerini belki bebeklerimi saklamadýn da seni þiire saklayacaðýmý nerden bilirdim nerden bilebilirdim ki sözlerimi çalacaðýný fotoðraflara düþünce anladým bendeki yokluðunu… deðildik ayný karede yoksulluk bu olmalý…
yinede sýcak geçecek bu yaz kuraklýk olacakmýþ ýslatabilirim yinede dudaðýndaki özlemi kim bilir mevsimler bizi severse deðiþir yazgýdaki suyun tadý bir martý çýðlýk atar bir gemi düdüðünü çaldýðýnda uyanýrýz yaþamýn aðrýlý yerinden ellerin örter mi üþüyen yalnýzlýðý göðsüm göyüne dayalý maviyken…
tutunup rüzgara karýþtýr uçurtmamýn kuyruðunu çözülmesin ipin gizindeki düðüm ömür boyu sam yelinden iz kalsýn bakýþlarýnýn düþtüðü yer bir beyazdýr ömrümdeki rastlantý keman tellerine dolansýn saçým durmadan seni çalan bir þarkýda kal…
oysa hiç mavi olmadý gözlerim saymazsam maviye olan tutkunluðumu bir menekþenin mavisinde kaldý ömrümün yorgunluðu… özlediðim yere ektim yaþamýn rengini mavi düþlerimdiniz her tonunda ayrý tutku þimdi uyu, yüreðim gökyüzüyle buluþtu sensiz yýldýzlar topluyor her güne ayrý pýrýltýlý…
oysa çoktunuz, maviydiniz sýlamdaki zulada…
hercai menekþenin çiçek dili: baðlýlýk
Neslihan YAZICILAR 22.05.07
Sosyal Medyada Paylaşın:
Neslihan YAZICILAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.