-öðret bana dilini aþkýn
yeniden.
ta ki;
tutulsun dilim.
baþtan ayaða /varsýn/
sarsýn hüzn-ü aþk,
sarsýlsýn bedenim.
varsýn ellerinden gelsin,
ölüm þerbetim… -
diyecektim;
sen, vedayý diline pelesenk etmeseydin…
her hali sana yakýþýr vedanýn,
her elveda sana münhasýr sevgili!
limandan ayrýlan her gemide senin parmak izin.
ve gizi;
iyi sýrlanmýþ bir ayna içre saklý,
bu mecnun halinin…
bilsen ki;
bunu ancak, ve ancak ben bilir/d/im...
tumturaklý birkaç söz zannettin sen
galiba bunca beyti
yahut laf-ý güzaf.
ondandýr belki
müstehzi suallerin…
/ tam da saf kan atlar çiðneyip geçiyorken
böðrümden,
asil bir poyraz olup gelmese
nefesin… /
ihtilâl görmüþ düþ gibi,
yosun tutmuþ siyah bir taþ yahut,
nun aðýtlarýna sýrdaþ,
dolaþ,
dur,
girift sabahlarla sarmaþ dolaþ…
“sað duyu” dediðin
ezip geçer her daim,
“ah! sol yaným!” der;
incelir,
incinirsin…
taze bir ölü gibi kývrýlývermek var/dý
kýyýsýna ellerinin…
istemedin…
/ mai /