Düþman baltasýyla, çýnarlar ölmez.
Aþar engelleri, kökler görünmez.
Her kökün ucunda taze bir filiz,
Þanlý tarihinden, taþýyor çok iz.
Ýþte dünya ona, selam duruyor.
Yeniden doðuþu, kalp durduruyor.
Sýrtýnda çantasý, elde kalemi,
Muradý kurtarmak, bütün alemi.
Kalbini doldurmuþ, Kuran nuruyla,
Aklýný dünyanýn, tüm fünunuyla.
Ölmeden diriliþ, olmaz inan ki,
Kesilen odundu, þanlý ruh baki.
Her sürgün oluyor, gencecik ÇINAR,
Bu kutlu geliþi, kim durduracak.
Bir yaþlanmýþ çýnar, kesilse eðer,
Tüm dünya ormana, dönermiþ meðer.
Hasretle bekliyor, dünya yolunu,
Cehalet bükemez, irfan kolunu.
Yarasalar artýk sinsin, inine,
Gece bitti güneþ, doðuyor yine.
Osman’ýn çýnarý orman olacak,
Dünya yaþadýkça, hep var olacak.