yüzünde hikayesi yazan kadın...

yüzünde yazýlýydý hikayesi
apaçýk

köþebaþýnda öylece duruyordu
gökyüzündeydi gözleri
dudaklarý yaðmur yaðýyordu...

çýrýlçýplaktý kelimeler
gelen geçen okuyordu

yüzünde hikayesi yazan kadýn
aldýrmýyordu

ne vardý umursanacak artýk
bozgun deðirmenlerinde
yorgun bir taþ olmuþtu yüreði
durmadan öðütüyordu

dönüyordu baþý
gözleri kararýyordu



bir sokak kedisi sürtünüyordu bacaklarýna
üþümüþ ve aç

baþýný kaldýrýp
yüzüne bakýyordu amber gözleriyle
göz gözeliði unutmuþtu
bakýp kalýyordu o gözlere

ne zamandýr unuttuðu
uzak bir temmuz sýcaðýnýn
hazzýný yaþýyordu

...


uzaktan bakýyordum onlara
yaklaþmadan
ve farkettirmeden varlýðýmý

herkesten deðil
biliyorum
benden kaçýyordu

ne zaman çýksam yoluna
bir telaþ yolunu deðiþtiriyordu

...

ezbere biliyordum hikayesini
ne çocukluðu çocuk
ne gençliði gençlik

donup kalan yýllarý
mürekkebi solmuþ satýrlardan damlýyordu

amber gözlü kedi
yüzünde hikayesi yazan kadýndan
gözünü alamýyordu


týpký
benim onu
geri alamadýðým gibi...



Ceyda Görk
20 Temmuz 2007 sa:21.39



Sosyal Medyada Paylaşın: