bozgun...

telâþlý, tozlu yollara vurduk günleri
kurt yeniði unutulmuþ sandýklara devþirdik
buruþuk eprimiþ ve örselenmiþ gölgemizi


nemli rýhtým taþlarýnca yosunlu
bir yanardað eskisince
küllenmiþ küflü hatýralarý
yok saydýk
unuttuk...


savrulup gittik her birimiz
bir baþka þehrin akþamlarýna


tenhalýðýmýzda
kemirilmiþ týrnaklarýmýzýn acýsýyla sýzlarken
bir baþka sancýlý þehrin tükenen musýkîsi içinde
ferahnâk faslýnýn nezaketiyle avunup
saðýr meþklerin riyakâr gülüþlerinde
kaybolduk...

...


ayrýlýklara aðlayan kaldý mý bizden baþka
ihanet kuytusu arka bahçemizde
sessiz sedasýz
bizden habersiz
bir akþam yaðmuru sükûnetinde düþtü gözyaþlarýmýz


ve gözyaþýmýzla büyüyen
sardunyalar tomurcuk verdi de
biz kendi tuzumuzda
kavrulduk…

...


neden halâ
yosunlu kurnalarýný
sadece güvercinlerin hatýrladýðý bir sebil gibi
ýssýz ve kupkuru avuçlarýmýz


neden halâ
bir öksüz gibi kýrýlgan
ve ürkek
ve aðlamaklý mýsralarýmýz

...


hani güneþtik biz
hani gökkuþaðý yansýrdý umutlarýmýzda

hani silinip silinip
yeniden yazýlýrdýk sevdalara

hani dört mevsimdik ya
hani en çok da ilkbahardýk


mevsimler mi deðiþti
takvimler mi


aynalar mý
sevdalar mý aldattý bizi


tutunamadýk o kasýrgalarda

nihayet
zerre zerre
toz duman
savrulduk…

...


tenhalýðýmýzda
kemirilmiþ týrnaklarýmýzýn acýsýyla sýzlarken
bir baþka sancýlý þehrin tükenen musýkîsi içinde
ferahnâk faslýnýn nezaketiyle avunup
saðýr meþklerin riyakâr gülüþlerinde
kaybolduk


ne yazýk
kaybolduk...



CEYDA GÖRK

Sosyal Medyada Paylaşın: