BİR NEFES

candýn benim için bir zamanlar
geçti o günler / sanma
tersine akar mý nehir!
durmadan geceye yaslasam da baþýmý
bugün konuþmasa da dünler
alaca hüzünlerle geziyor aramýzda…

sihrinde boðulmuyor karanlýk
bata çýka ve masumca yine öyle
doldurmaya çalýþýyorum sevginin suyunu
hiç yaþlanmayan deve dikenleri gibi
büyüdükçe batýyorsun daha derinlerime
duymuyorsun kalbimin çaðlayan sesini
akýp duruyor kendi kendine

gece vardiyalarýnda, bir bir dökülüyor ortaya
sana dair ne varsa /seriyorum pamuk tarlalarýna
umut sancýlarýmý çoðaltýyorum
nisan yaðmurlarýný çaðýrýyorum üstüne

derdimi anlattýðým duvarlarým isleniyor
her gece biraz daha
büyüyor durmadan hüzün çiçeklerim

gezginim / kendine serseri mayýn
baþka iklimlerde soldu vuslat
ilkyaz geliþini götürdün benden
sanrýlý geliþlerde aþk ölüm / ölüm aþk

varlýðýnda darlýðým
bakýþlarýna hapsoluyorum
ellerindeki iple sorgusuz sualsiz
iniyorum kör kuyuya pervasýz

uyanýyor içimdeki rüzgâr uðultusu
dönüyorum pervâne yokluðuna
hiçliðe karýþmýþ gölgenden
çýk gel bir an yaðmurunla
bir nefes çek beni yukarýya
ellerin üzerime kapalý kalmasýn
mutlaktýr ölüm bilirim
ne olur ellerinden olmasýn


Hâdiye Kaptan

c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: