uydum miadı dolmuş bir eylül sözüne...

kal demedim hiç
dur/duraksýz
git dedim

karþý koymak istedim hep
o davetkâr
deli dalgalarýna

gel gör ki yapamadým

nihayet
aldýrmadan güzümün solgun yüzüne
uydum miadý dolmuþ bir eylül sözüne


köhne teknemin yelkeni eprikmiþ
dümen kýrýkmýþ
yolda býrakýrmýþ ne gam

vira ! dedim
dilindeki ak köpüklü sevda türküsüne
poyrazmýþ lodosmuþ aldýrmadým

yalpaladým
su aldým

zamanýn ötesinde bir yerlere
olmayacak bir seferdi çýktýðým

dönüþü yoktu
bilmiyordum
kaç gün
kaç yýl
kaç mildi bu yolculuk
cevabý yoktu
onun içindir ki
hiç soru sormadým



bir an geldi ki
çaðýrdýðýn sularda
bir baþýma kaldýðýmý anladým

ölesiye yorgundum

sen yoktun
belki de hiç olmamýþtýn


ibresi koptu yalan pusulanýn
yönsüz ve yapayalnýzdým


…

iþte tam o sýrada
yaralý bir martý kondu omuzuma
nasýl acý çekiyordu nasýl

alnýmý kanlý kanatçýðýna yasladým
doya doya avaz avaz
hem ona
hem kendime
ilk kez
yetim çocuklar gibi saatlerce aðladým

…


bilmiyorum
bir daha ayak bastýðýmý görür mü ayrýldýðým kýyýlarým

ah nihavendimin körfezi
ah durulmuþ gönlüm

o yüzdürdüðün
benim yitirdiðim ay ýþýðým

yar gibi halden anlamaz
can gibi deva bulmazým
dönüp geldim bak sükûnetine esrik sularýnýn

ben kim açýlmak kim uzaðýna alýn yazýmýn

dönsem
yine yeniden

salsam usulca derinlerine
dibe vurduðumu duyar mý
yosunlarýna dolanýr mý kancalarý paslý çýpamýn..

ya da
uzat elini
kara saçlarýma doladýðýn
palamarý çöz benden
yalvarýrým

çöz de gideyim
yemin ederim
bana verdiðin her þeyi býrakýrým

razýyým caným yansýn
razýyým
ardýmdan kimse aðlamasýn

yeter ki unutayým

yeter ki
azad’etsin beni
el-aman dediðim sevdalýðým...

Ceyda Görk

25 Temmuz 2007 sa: 20.47







Sosyal Medyada Paylaşın: