ÇÖL

gönlümdeki sahrada kim bu gezen
mahrum býrakýp bir damla suya
kim bu giden

hep böyle susuz kalmaya
böyle serap görmeye mahkûm mu gönül

zalimce kaçýp
þimdi uzaktan kim bu gülen


bir ud sesidir
karýþýr çöl rüzgarýnýn vahþi sesine

inler gibi mýzraba düþer
yýllarca uzaklarda kalan
eski bir aþkýn seherinden


...


ben ahde vefa sürgünüyüm ömrümce kaçýþ yok
sonsuz bu gidiþ
yollarý bilsem de
dönüþ yok

kim verdi gýyabýmda bu hükmü
kim kýrdý kalem
günden geceden kovdu da
yine binlerce sitem

kordan küle
yaþtan göle
gölden çöle döndüm

hiç sormadý
aðlamadý
gitti giden


hayret ki
o baht yorgunu
çöl yorgunu
aþk yorgunu deðilim ben

yýldýzlarý toplar gibiyim
altýn tozu kumlar üzerinden

çölden göle
gölden gül’e
külden kor’a ve nihayet
kendime dönmeliyim ben

mehtap
yine revnaklý hazin
yükseliyor ýssýz tepelerden
gönlümdeki sahra ýþýyor her þeye raðmen


...


gönlümdeki çöllerde kimdi gezen
cansýz ölü bir kuþ gibi
düþtü gönülden

ceyda görk
21 aðustos 2006
15.21







Sosyal Medyada Paylaşın: