ÖLÜM GİBİYDİ GİDİŞİN___________

çelik parýltýlý
keskin
kara saplý bir býçak gibiydi gidiþin

insafsýz
ve yok edici

nefes nefes acý
nefes nefes zulüm
ve kahredici ölüm gibiydi

ölüm gibiydi evet

ardýnda
simsiyah bir sonsuzluk býraktýðýný
hiç ertelenmeyecek kadar kesin
ve karþý konulamaz olduðunu bilerek gelen
alýp götüren ölüm gibiydi

baþka tarifi yoktu ki bu boþluðun
tutunacak tek dal býrakmayan
göz gözü görmez bu katran karanlýðý
ve ardýndaki yalnýzlýðý
bu aciz kalemim
baþka nasýl tasvir edebilirdi

...

tevekkül
sabýr
sükûn
ve sükût

o sonsuz
ve "her þey " olan "hiç"likte bir baþýma
noktaydým
zerreydim
ve büyüme çabasýndan vazgeçmiþ bir hücreydim
içimde taþýyordum hasretin çekirdeðini

aðýtlar yakmýyordum ardýndan hayret
gözyaþlarý dökmüyordum sel gibi

yalnýzca
o yarým ve yorgun
bir kaç saat çaldýðým
uyku denilen mabedin loþluðunda
her sefer
ayný resmi görüyordum
bir sýr gibi

ne yana dönsem
o resim çýkýyordu karþýma

yüzü
gözleri dudaklarý
saçlarý sen

ve fýsýldar gibi tekrarladýðý
iki kelimeyle aralanýyordu dudaklarýn
sesinde hazin hikayemizin serencamý gizliydi
"beni unutma"....
"unutma beni"...

her fýsýltýn bir balyoz
bir gürz gibi çarpýyordu yüreðime
uðultuyla çoðalýyordu sadasý
yankýlar býrakýyordu

bir mýh gibi saplanýp
paramparça ediyordu yüreðimi


deli gibi fýrlýyordum yataðýmdan seher vakitleri
kör kuþlar gibi savruluyordum
camlara çarpa çarpa
bin parçaya bölüyordum kendimi

artýk iflah olmazdý bu can kuþu biliyordum
alaca rengi artýk kan revandý
ve ebedi hüzünlere bulanmýþtý kýrýk kanatlarýnda götürdüðü
sevda türküleri

ve bir zamanlar
hani her sabah uyandýðýmda
yanýmda seni bulduðum günler gibi
rengarenk ve ýþýl ýþýl parlamayacak
artýk hiç taþýmayacaktý sevda rengini

...

koyu kurþunilere sarmalandý akþam vakitleri
artýk tepeden týrnaða
yýlgýn ve kül rengiydi yaþamak

yaþamaksa eðer bunu adý
tadý
dilime sývanmýþ kinin gibiydi

ölüm gibiydi gidiþin

tarifi yoktu baþka

habersiz sessiz ve ani

ecel gibiydi...


CEYDA GÖRK...


Sosyal Medyada Paylaşın: