YAR ELİNDEN ATILAN TAŞ GİBİ...

bir deniz duruldu içimde
katreler dalgalar durdu

ne lodos ne poyraz
kâr etmiyor artýk
bir kaðýt sandal bile olsa
sürükleyemem açýklara

vazgeçtim özlediðim kýyýlardan
bu nasýl vazgeçiþtir
bilmiyorum

...


karalanmýp atýlmýþ yýrtýk bir defter yapraðý gibi
sýrt üstü uzanýyorum sulara
kýprtýsýz

kan çanaðý gözlerimle gri bulutlara bakýyorum
ölü sularýn aksine
onlar sürekli koþuyorlar


bir çift kanat sesi duyuyorum yalnýzca
sürekli dönüyor baþýmda
alçalýyor yükseliyor

aç bir martý mý
alýcý bir kuþ mu seçemiyorum
sadece
pençelerini
hissediyorum tuz yanýðý tenimde


duygularý daðlanýp
hasret tütünü basýlmýþ bir yürekle
umarsýz kýpýrtýsýz
kendimi
unutmalarýn o dayanýlmaz hiçliðine býrakýyorum

...


nasýl da tuzlu bu sular
nasýl yakýyor
bu kadar acýrken nasýl unuturum
bilmiyorum


köpürüp þahlanýp kýyýlara vuramýyorum
yosun saçlarým
mercan dudaklarým cansýz
istiridyelerim azad’etti incilerini
göç etti balýklarým baþka denizlere

sereni kýrýk kalender teknelerim nerede
onlarý nasýl özlüyorum

...

bir deniz duruldu içimde
katreler dalgalar durdu
kurudu nihayet
kurutuldu

bitmek
tükenmek dedikleri böyle bir þeymiþ
anlýyorum

yar elinden atýlan taþ gibi
yuvarlandým kayalardan

dibe vurmayý bekliyorum



ceyda görk
10 aðustos 2006 sa:07.10





Sosyal Medyada Paylaşın: