Dokunmadan sevmeyi öðrendi
yýllar evvel öksüzlüðe kesildiðinde bilekleri
yüzünde koyu bir çaresizlik
dokundukça kalbini çýnlatan
gözlerinin ezberinde uyuttuðu çocuðun
avuçlarýndaki çakýl taþlarý
- Anne ruhunu ser
ruhunu ser anne
onsuz geçecek günler üþütecek ...-
I
Nohut oda , bakla sofa
beyaz badanalý , kýzýl kiremit çatýlý bir ev
evi hayata baðlayan
geniþ bir bahçe , alabildiðine geniþ
tam ortasýnda ulu bir çýnar
gövdesi evin direði
dallarý, gölgesinde huzurla uyuyan çocuðun beþiði
II
Genzinde kesif bir sýzý
soludukça gözlerini yakan
saçlarý kýsa ömürlü çocuk yüzün
kabusa uyanýþý
siyah kar ...
III
Beyaz evin penceresinde matem havasý
titriyor safran sarýsý sardunyalar
gazel oluyor güz vuran yapraklarý
Çatýda hýçkýrýklarý kesen baykuþ ..
çýðlýðý, jilet kesiði kulaklarda iz
gökyüzünde telaþlý kanat sesleri
göç ediyor iklimsizliðe þaþýran kýrlangýçlar
donuyor yaz ...
-Ruhunu ser
ruhunu ser anne
babam sonsuzluða uyuyacak ...-
IV
Unutmadý ve uyandýramadý
o’çocuk hala
evi hayata baðlayan
bahçedeki çýnarýn seyrinde ...
Özlemek böyle düðümleniyormuþ ýslak kirpiklerde
bir türlü çözemediði ...