SON GAYRET

kaygýnýn izini süremezken, kurþun askerlerim
yýkýlýyor durmadan, yenilenen duvar
ortada kalan, kavgalý hâtýrâlar
bu günün penceresinden bakar /ken
bir kör dövüþü baþlar,hesaplarla yeniden

kim soldurmuþtu çiçeklerimi
yaðmayan yaðmur
dokunmayan el , us’ta duran söz mü idi ?

kim attý, kör kuyuya ilk taþý
bu kavga nasýl baþlamýþtý ?
korkmak, ne kadar çareydi
çareler aramazken !

uzatýrsan elini, alýyordu içine!
hayat gibi, arsýzdý gece
gizlice sýzýp güne, eklerdi kendine
kýrýlýrdý ayna, yansýsý kalýrdý yerde
kimseler bilmezdi seni !

taa baþtan yoksa
nâfile miydi çaba ?
Tanrý’nýn elinden miydi, yazýlan oyun
oynamak mý kalmýþtý, sadece bize ?

ne yaþayacaðýný, ne umacaðýný bilmediðin
puslu gecenin içinden, süzülen miydi hayat ?

bakiye artýðý bayramlýk sevinçler
râm olmadan yüreðime
kaçsam, uzaklara gitsem
devâ bulur muydu bu yaram ?

giden gitti elimden
kalanlar yeter mi avutmaya ?
açýlmamýþ kundaðýnda, sýmsýcak, uyuyan düþleri

sorular, sorular, bitmiyordu
bitmeyecekti, cevaplarý bulmadan!...

düþmeden zamanýn son yapraklarý üstüme
hadi, son bir gayret göster bana !
yol yorgunu ayaklarým

önce, gecenin örtüsünü açmalý
çok ýþýk gerek bana
çocukluðun, kumdan kaleleri deðil hayat duvarý

baharda açýlmadýlar
güz gülleri açsýn son /baharýma!…


Hâdiye Kaptan


c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: