Eylül Bakışlı Ağır Serenat

Eylül Bakýþlý Aðýr Serenat

boþluðunla sarmalandým
görünmüyorum þafaðýn gözüne
bu gülen sen deðilsin
gitmenden korkmazdým hiç çünkü
gece ayaklar altýna atarken kendi onurunu
gözlerim kapanmýyor
ellerimin arasýndan kayýp
siyah bir damla gibi
tüm beyazlarýmý kirletiyorsun
gece göz boyuyor anlamýyorsun
gece küçülüyor gözümde
solmuyorsun...

kelimeler geçmiyor boðazýmdan
ilk defa þiir defterime dalývermiyorsun
altüst olan kuþlara vermek istediðimiz
simitimiz mi ki sadece

kelimeler ümit yýldýzlarýmýzdý
eylül bakýþlý tanrýçam
þimdi boðazýmda düðümlü hýçkýrýklarýmýn ortasýnda
yalnýzca senin adýn kayan bir yýldýz...
beni terkeden kelimeler yumaðý gibisin
yýldýz kýrýklarý parçalarken boðazýmý
dolmuyorsun...

çocuðum sen þimdi
börekler yemeye götür beni
kahveler yapayým sana
ayaklarýný sevmek istiyorum
ekmeðin baþ kýsmýný bana vermeni
ve düþünmeni nerde bir ýþýk görsem
sen diye koþmamý
nar tanem
þubatlý sýmsýcak pidem
olmuyorsun...

ey akþam yolculuklarýmýn
çocukluk sabahý
yoruldum dans etmekten sürgit yalnýzlýðýmla
ey uykulu baþ dönmelerimin iyimser sakinliði
yaðmur havalý eylül ikindileri buðusuyla
ýslanýyorsa göz bebeklerim
çýrýlçýplak aðaç dallarýný býraktýn
topraðý çamurlu kalbime
düþlerime býraktýðýn gri tortuda koþamýyorum
aç sýðýrcýklar gibi perperiþan
böyle kirpiklerime dokunmadýðýn rüyam yokken
gitmelerinin yaðmurluðunu al üzerimden
yað göðüme
sensiz havasýnda deðil ömrüm
yað
her damlanda ayrý bir notasý ses tonunun
yaðmýyorsun...


’aðýr bir serenatla mý uyacaðým þeytana
balkonlar ve neon ýþýklarýnýn solistliðinde
ve kesinkes puslu bir caddede öksüz býrakacaðým kenti
mor hüzünlü daðlarla kuþanacak öykümüz
aðaçlardan baþka pardesümüz olmadýðýný anlatacak
aþkýmýn yerel saatle 24.00 sularýnda ölümsüzleþtiðini
ben gittiðimde ilk defa bu kadar ürpereceksin’


gelmiyor musun? ...

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: