yokluðun gölgesi yoktu ki görsünlerdi seni varlýðýn þehvetine asýlýp, büyüttün gölgeni geçtin zaman-ý karaya þimdi bilmezsin artýk beyazý
eski vakitlerden biriktirdiðin hýnç þükür yerine düþer önüne
bir mýknatýs çeker durmadan daha daha/ larýn bitmez kendine þeytandýr özgür olduðunu söyleyen baþka bir yörüngedesin artýk denklemler hep basit senin için düz yokuþlar çabucak aþarsýn tornistandan gelir rahatlýk
ipe un sermekle aþna fiþne suyun bedâvasýndan içersin doya doya üç beþ kuruþ sadakayla yundun mu kendini bir de sütten çýkmýþ ak kaþýksýndýr artýk
ne kadar haþmetliysen de olsa da büyülü dünyan gölgeyi geçemezsin/ silemezsin hayatýn dýþý ölüm /dür unuttuðun tepsilerde sunulsa da gül kokun ölüme karþý durmak sahip olamadýðýn y e t i n
Hâdiye Kaptan c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahaf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.