EL İZLERİM

Ellerim yapýþmýþ duvarlara.
El izleri benden öncelerinin.
Gözlerim kaybolunca boþluðunda,
Islak bir örümceðe benziyorum aynamda.

Sokaklarda örümcek aðlarý.
Sinsi tuzaklar.
Ne olursa olsun yaþamalýyým.
Yürüyünce aynamda,
Ayaklarým kayboluyor.
Ama yürümeliyim!

Saçlarýmýn aðýrlýðý eziyor beynimi;
Gözlerimin içi ateþle doluyor.
Ýsyan yanardað kývamýnda fýþkýrýyor.

Düþünmeden yürüyünce yollar bitmiyor.
Kaldýrým taþlarý üzerime basýyor.
Ýnsanlarý göremiyorum.
Birden sokaklar daralýyor.

Bilincim yurdumu dolaþýyor,
Sarýyor her kýtayý, evrene taþýyor.
Zulme inat çiçekleniyor hayat.

Ellerimi koparma isteðine,
Baskýlara yenik bedenim.
El izim duvarlarda.
Bilincim bir tokat gibi
çarptý benliðime.

Selam olsun el izlerine
Yitiremem üretkenliðimi.
el izim karýþsýn el izlerine.
Ve eller bayrak gibi sarýlmýþ geleceðe.

09.02.2006

Sosyal Medyada Paylaşın: